Werkende asielzoekers dragen bij aan hun opvang

Asielzoekers die in een opvangcentrum verblijven en die werken, betalen een eerlijke bijdrage voor de opvangkosten. Naast een KB wordt dat ook via een wetsontwerp geregeld. Zo komt er dus een vaste wettelijke regeling. De ministerraad gaf hier vandaag groen licht voor.

De nieuwe wet voorziet in een structurele samenwerking tussen Fedasil en de Kruispuntbank voor Sociale Zekerheid voor de uitwisseling van gegevens over werkende asielzoekers. Zo bestaat een performant systeem om gegevens uit te wisselen en is er controle mogelijk. Als blijkt dat een asielzoeker zijn inkomen niet heeft aangegeven, wordt een hogere bijdrage aangerekend.

Nicole de Moor: “Ik geloof sterk in het activeren van mensen, ook asielzoekers. Dat geeft hen een dagbesteding, ze bouwen ervaring op en kunnen ook wat geld opzij zetten. Ofwel voor hun toekomst later in België ofwel voor hun toekomst in het land van herkomst als ze niet mogen blijven. Maar zij dragen ook bij aan de opvangkosten, want ze hebben een eigen inkomen. Dit is een mooi systeem waarbij werken loont voor iedereen.”

De bijdrage die werkende asielzoekers betalen aan hun opvangcentrum, hangt af van hun inkomen. Een asielzoeker die bijvoorbeeld 900 euro netto verdient per maand betaalt daarop 222,25 euro (= 35 procent vanaf het bedrag vanaf 265 euro).

Asielzoekers moeten hun inkomen zelf aangeven bij hun opvangcentrum. Doen zij dat niet, dan zullen zij later een hogere bijdrage moeten betalen. Een vergelijkbaar principe geldt in ons belastingsysteem: wie inkomsten niet aangeeft, betaalt hiervoor een hogere bijdrage. Mocht iemand blijven weigeren om de bijdrage te betalen, kan het opvangcentrum beslissen om diensten in te beperken voor de persoon in kwestie, of in laatste instantie de personen uit te sluiten van de opvang.

De mogelijkheid om asielzoekers bijdragen te laten betalen voor hun opvang is al in de wetgeving voorzien sinds 2011. Voorgaande regeringen slaagden er echter niet in om dat systeem in de praktijk te doen werken, onder meer door het ontbreken van controles.

Erkende vluchtelingen vallen niet onder deze regeling. Zodra een asielzoeker een positieve beslissing krijgt verandert zijn of haar statuut. Zij hebben verblijfsrecht om hun leven verder in België op te bouwen. Er bestaat een transitiefase van maximaal vier maanden om de opvang te moeten verlaten. In die periode moeten zij op eigen kracht een woonplaats vinden. Zij moeten middelen hebben om bijvoorbeeld een huurwaarborg te betalen op de private huurmarkt.

10.000 werkende asielzoekers

Staatssecretaris de Moor zet al langer sterk in op de activering van asielzoekers via het actieplan ‘Asielzoeker zoekt match’. 10.000 asielzoekers zijn voor korte of langere tijd aan het werk. Het is een win-win voor bedrijven die op zoek zijn naar extra handen en voor de asielzoekers zelf. Door te werken kunnen asielzoekers ervaring opdoen en leren ze onze taal. Ze verwerven een eigen inkomen, kunnen op hun eigen benen staan en dragen bij aan de samenleving. Als zij erkend worden als vluchteling, staan zij zo al vele stappen verder in hun integratie. En als ze geen asiel krijgen en moeten terugkeren naar hun land van herkomst, dan komt die werkervaring ook daar van pas.